En wat ik ook in de gaten moet houden: Glentauchers. Die komen eigenlijk niet met eigen bottelingen op de markt, zo’n beetje alles gaat in diverse blends. Maar via onafhankelijke bottelaars ontsnapt er wel eens een vat. M’n eerste Glentauchers (dat was dit jaar), een botteling van Commitment to Malt, beviel me uitstekend. En gisteren proefde ik er een van Archives (net als CtM een Nederlandse bottelaar) en weer was ik blij verrast, helemaal toen ik de prijs vernam (ongeveer € 45); en er was er eentje van Signatory, met 5 dram toeslag,…zeer goed!
Heel verrassend in positieve zin was ook een Aberlour uit de IB-serie The Golden Cask. Nu eens geen gesherryde productie. En zo proefde ik volgens mij hoe Aberlour echt smaakt, en begrijp ik niet waarom ze zo’n beetje hun hele productie op sherryvaten te rijpen leggen.
Leerzaam was ook de dram new spirit die ik proefde (69,8%, dat is zo’n beetje het hoogste waarmee malt whisky uit de ketel kan komen). Ik had wel eens eerder een new spirit gedronken, maar pas nu besefte ik dat whisky anderhalve eeuw geleden zo werd gedronken, en dat je zo heel goed kunt proeven wat ‘het hout’ voor invloed heeft. En dat je flink moet oppassen bij dit soort alcoholpercentages.
Maar wat ik zeker ook heb geleerd is dat je smaak steeds verwender wordt, hoe langer je in de whiskywereld rondloopt. Kon ik mijn eerste IWF’s nog makkelijk rondkomen met 10 extra drams, en kon ik nog wel aan behoorlijk wat standaardbottelingen plezier beleven, nu wist ik met gemak 40 extra drams te besteden en blijkt mijn interesse in het standaardwerk ernstig verflauwd. Natuurlijk is de gemiddelde whiskyprijs flink gestegen de laatste jaren, maar dat was zeker niet de enige oorzaak van mijn fors verhoogde dramuitgaven.
En buiten het leren waren de rondjes door de kerk ook gewoon weer aangenaam. Met de gebruikelijke verbazing over de uitdossing van sommigen (dat je bij een non-whiskykraam een Schotse baret met oranje clownshaar eraan kunt kopen, is voor een enkeling genoeg om dat ook te doen en het ding meteen op te zetten. Bijvoorbeeld). En met de gebruikelijke ergernisjes over die bezoekers die met hun groepje doodleuk de doorgang belemmeren door pontificaal in het gangpad hun drammetjes te gaan staan bediscussiëren, of wat dan ook.
Met de twee festivalbottelingen onder de arm verliet ik dan ook met voldoening het zoetig-moutig ruikende godshuis.
