Herinneringen aan Bangalore?

Vandaag toch maar eens de stoute schoenen aangetrokken en een Amrut Cask Strength (bijna 62%) aangeschaft. Prijswinnertje, dus slecht zal die niet zijn; bovendien was 'mijn' adviseur van whiskybase.com-shop oprecht lovend over deze dram. En voor € 45, dus voor de prijs hoef ik het ook niet te laten.
Het heeft, ondanks de goeie verhalen over Amrut, dus best een tijdje geduurd voor ik me aan de aanschaf van een flesje waagde. En dat komt mede omdat dit niet mijn eerste Indiase whisky is. Jawel, Amrut is puur Indiaas.
In de jaren negentig ben ik 4x in India geweest. En diverse malen heb ik er een flesje inheemse whisky gekocht. Ik kan me nog het merk Bagpiper herinneren en iets als Brigadier of zo. Niet vies hoor, maar 10x meer rum dan whisky. Behalve het etiket met een meneer in een kilt, hadden deze 'whisky's' niets met Schotland te maken.
Een paar jaar geleden stuitte ik dan ook met een zekere lacherigheid in Nederland op het merk Amrut, Indiase whisky. Het heeft toch het diverse malen nalezen van de aanbevelingen van Jim Murray (wie is Jim Murray nou eigenlijk helemaal) en andere tasting notes moeten duren voor ik zover was. Wat me misschien mede over de streep trok is het feit dat Amrut gevestigd is in Bangalore. En ik heb goede herinneringen aan die stad (een miljoenenstad overigens, maar dat is heel normaal in India). Ik voel me nog als het ware 'opgaan' in de mensheid terwijl ik tussen en in de mensenmassa's in de stationswijk loop. Een gevoel van (sorry voor dit gezemel) gelukzalige onthechting. Of zo. En nou verwacht ik van mijn Amrut natuurlijk niet hetzelfde. Maar ik hoop stiekem van wel...Ik laat 't nog weten.