Even bijwerken

Ja, als je dan een whiskyblog hebt, dan moet je d'r ook zo nu en dan eens wat opzetten, om het echt wat te laten lijken. En een logisch onderwerp is dan bijvoorbeeld de bespreking van door de blogger geproefde whisky's. Wat dat betreft heb ik best wat bij te werken. Ik laat hieronder, net als de grote whiskyproevers, maar eens een en ander de revue passeren; een greep uit wat ik de laatste maanden m'n kast in heb gesleept.


Glen Keith, IB Kintra, 19y  bourbon hogshead - 53,8%
geur: vol, fruitig, zoet-kruidig.
smaak: opvallend zoet (voor een non-sherried whisky), fruitig, pure chocola, olieachtig mondgevoel. Mondvullend.
afdronk: lang, pittig zoet.
Blijft goed in balans, terwijl geur en smaak zich in het glas blijven ontwikkelen. Topper.
90

Ardmore, IB Archives, 20y barrel - 48,6%
neus: rijk, ontwikkelt zich van begin tot eind met om de 5 minuten andere accenten: fruitig, moutig, turf.
smaak: complex, zich ook steeds ontwikkelend en steeds in balans: citrus en zoetig, vanille, tonen van turf. Het mondgevoel is olieachtig, vettig en vullend.
afdronk: lang en aangenaam.
Als iemand vraagt wat er dan zo lekker aan whisky is, kun je hem deze Ardmore laten proeven. Dan weet die persoon het.
90

Ardmore, OB, Traditional Cask - 46%
Neus: iets droog, maar soepel, turf bescheiden maar duidelijk aanwezig.
smaak: vanille uit het hout met romige turf, waardoorheen zich zoetig fruit ontwikkelt. Moutig. Vol mondgevoel en prettige behoorlijk lange afdronk.
M'n tweede Ardmore is ook weer  zo’n mooi in het glas in balans blijvende whisky. De turf is een vanzelfsprekend onderdeel, geen gimmick.
87

Caol Ila, IB Archives, 30y, hogshead - 51,2%
neus: enorm fruitig met turf en een zilt accent.
smaak: een rijpe complexheid (sorry dat ik het zo zeg) waarin om de zoveel minuten nieuwe smaken naar boven komen, van allerlei soorten fruit tot honing, met rood fruit in the lead op een achtergrond van milde Caol Ila-turf. Olieachtig in de mond.
Dit is ook weer zo’n whisky die de hele tijd in het glas perfect in balans blijft.
afdronk: het geproefde blijft allemaal prettig lang hangen. Verbazend overigens dat deze 30 jaar oude whisky toch nog een dikke 51% alcohol bevat. Het moet een uitzonderlijk goed bourbonvat geweest zijn, waar deze Caol Ila uit is gekomen.
91

Caol Ila, IB Gordon & MacPhail, 13y, refill sherry, Asta Morris - 50%
neus: fruitig, zoet en lichte turf; prikkelend maar ik kan daar verder niet echt de vinger op leggen.
smaak: allerlei fruit door en na elkaar op een achtergrond van Islay-turf en -ziltheid. Vleugjes bitterzoete kruiden.
Door de hele smaakontwikkeling heen zit het sherry-zoet, maar (gelukkig!) niet overheersend. Een mooie balans.
De afdronk verlengt het plezier van elke slok op gepaste wijze.
89

Fettercairn, IB Van Wees,16 y bourbon hogshead - 46%
Interessante combinatie van scherp en zoet, zowel in de neus als in de mond. Ik meen snoep (Engels drop?) te proeven. En ook zit er een toon in die ik hoorde omschrijven als Zwitserse kaas. Mmm,ja, klopt wel. Licht en toch vol. Prettige, medium afdronk. Mooie prijs-kwaliteitverhouding voor een 'eigenzinnige' whisky.
85

Glencadam, OB,12y Portwood Finish - 46%
Het zou volgens de slijter bij deze whisky om een specifiek aardbeiensmaakje gaan. Dat proef ik niet zo.. Je moet het spul wel even de tijd geven (de eerste nipjes maakten weinig indruk), maar de smaak wordt over tijd best wel vol, en uiteindelijk eindigt het in een goed uitgebalanceerde combinatie van een mooie highland en port.
83

Port Charlotte, OB, The Peat Project - 46%
Was ik erg onder de indruk van de PC8, deze PC Peat Project valt me toch wat tegen. Ik schonk een drammetje in en ging er eens voor zitten, zo van 'kom maar op!'. Maar het kwam niet. Zeker niet vies, laat daarover geen misverstand bestaan, en misschien wel veelbelovend…'Had het nog een jaartje of twee in het vat gelaten', was mijn gedachte.
85

Time & Taste

Tijd kan op verschillende manieren invloed hebben op de smaak van whisky. En dan heb ik het niet eens over de tijd dat het spul op het vat ligt te rijpen. Nee, ik bedoel bijvoorbeeld hoe tijd de waardering van whisky’s in een tasting kan beïnvloeden.
Ik ben hier eens over gaan nadenken naar aanleiding van de laatste Archives-proeverij. En ik ben tot de conclusie gekomen (en daar zal ik vast de eerste niet mee zijn) dat de schenkvolgorde, dus het verschil in duur waarmee de whisky’s op tafel staan behoorlijk veel invloed heeft op de waardering. Om concreet te zijn:
de eerste dram die bij die proeverij op tafel kwam, dus die het langst z’n dampen kon staan afgeven, was een MacDuff. De eerste tijd was de indruk eigenlijk alleen maar positief: prettig drinkbaar, lekker fruitige geur. Door de proeverij heen kwam er echter steeds meer zwavel in die geur door. Aanvankelijk nog wel interessant, maar aan het eind van de avond echt niet lekker meer, naar mijn smaak.
Nummer 2, een Ardmore, daarentegen bleef de hele avond (iets korter dus dan nr. 1) overeind met steeds wisselende geuren en smaakaccenten. Indrukwekkend. Voor mij uiteindelijk daardoor de topper van de avond.  Maar hij kreeg wel meer kans dan bijvoorbeeld de een na laatste, de Glen Scotia. Heel interessant, maar deze dram kreeg maar een kwartier om zich te ontplooien. Misschien was ik van deze dram net zo onder de indruk geweest als van de Ardmore als hij ook net zo lang op tafel had gestaan. Wie zal het zeggen. Van de 30 jaar oude Caol Ila die als laatste op tafel kwam, kan ik inmiddels wel zeggen dat die zich over tijd op tafel ook prachtig ontwikkelt, maar dat komt omdat ik er toch maar een fles van heb aangeschaft. Door z’n korte verblijf op tafel tijdens de tasting kwam hij toen niet als beste uit de bus (wat-ie overigens wel is). Toch lastig. En misschien is het een idee om bij een proeverij alle drams aan het begin al uit te schenken, maar allemaal tegelijk proeven zal nooit gaan, dus eerlijk zal het nooit worden.

Een tweede manier waarop ‘time’ de ‘taste’ beïnvloedt heeft meer te maken met de drinker dan met de drank. Ik heb dit ook al eens eerder aangestipt: de ene dag loop je helemaal weg met een bepaalde dram, en de andere dag vraag je je af wat je er nou zo bijzonder aan vond. Hier heeft de tijd dus invloed op je geur- en smaakbeleving, en volgens mij valt daar niks aan te doen. En de vraag is of je dat zou willen, want zo nam ik laatst weer eens een slokje van de Archives Glen Garioch (ik drink ook wel spul van andere labels, by the way) en waar ik die eerder al erg smakelijk vond, vond ik hem nu ineens superlekker, topklasse! Moet ik maar niet te veel bij stilstaan, en nemen zoals het is...