Tijd kan op verschillende manieren invloed hebben op de smaak van whisky. En dan heb ik het niet eens over de tijd dat het spul op het vat ligt te rijpen. Nee, ik bedoel bijvoorbeeld hoe tijd de waardering van whisky’s in een tasting kan beïnvloeden.
Ik ben hier eens over gaan nadenken naar aanleiding van de laatste Archives-proeverij. En ik ben tot de conclusie gekomen (en daar zal ik vast de eerste niet mee zijn) dat de schenkvolgorde, dus het verschil in duur waarmee de whisky’s op tafel staan behoorlijk veel invloed heeft op de waardering. Om concreet te zijn:
de eerste dram die bij die proeverij op tafel kwam, dus die het langst z’n dampen kon staan afgeven, was een MacDuff. De eerste tijd was de indruk eigenlijk alleen maar positief: prettig drinkbaar, lekker fruitige geur. Door de proeverij heen kwam er echter steeds meer zwavel in die geur door. Aanvankelijk nog wel interessant, maar aan het eind van de avond echt niet lekker meer, naar mijn smaak.
Nummer 2, een Ardmore, daarentegen bleef de hele avond (iets korter dus dan nr. 1) overeind met steeds wisselende geuren en smaakaccenten. Indrukwekkend. Voor mij uiteindelijk daardoor de topper van de avond. Maar hij kreeg wel meer kans dan bijvoorbeeld de een na laatste, de Glen Scotia. Heel interessant, maar deze dram kreeg maar een kwartier om zich te ontplooien. Misschien was ik van deze dram net zo onder de indruk geweest als van de Ardmore als hij ook net zo lang op tafel had gestaan. Wie zal het zeggen. Van de 30 jaar oude Caol Ila die als laatste op tafel kwam, kan ik inmiddels wel zeggen dat die zich over tijd op tafel ook prachtig ontwikkelt, maar dat komt omdat ik er toch maar een fles van heb aangeschaft. Door z’n korte verblijf op tafel tijdens de tasting kwam hij toen niet als beste uit de bus (wat-ie overigens wel is). Toch lastig. En misschien is het een idee om bij een proeverij alle drams aan het begin al uit te schenken, maar allemaal tegelijk proeven zal nooit gaan, dus eerlijk zal het nooit worden.
Een tweede manier waarop ‘time’ de ‘taste’ beïnvloedt heeft meer te maken met de drinker dan met de drank. Ik heb dit ook al eens eerder aangestipt: de ene dag loop je helemaal weg met een bepaalde dram, en de andere dag vraag je je af wat je er nou zo bijzonder aan vond. Hier heeft de tijd dus invloed op je geur- en smaakbeleving, en volgens mij valt daar niks aan te doen. En de vraag is of je dat zou willen, want zo nam ik laatst weer eens een slokje van de Archives Glen Garioch (ik drink ook wel spul van andere labels, by the way) en waar ik die eerder al erg smakelijk vond, vond ik hem nu ineens superlekker, topklasse! Moet ik maar niet te veel bij stilstaan, en nemen zoals het is...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten