Ik heb er al eens eerder een blog aan gewijd: het gevaar van bederf van kostelijke whisky in een geopende fles. Duik je op dit onderwerp de whiskywereld in, dan stuit je op het ene rampenscenario na het andere niks-aan-de-hand-verhaal. Volgens de meest pessimistische geluiden is whisky die achterblijft in een hooguit nog voor een derde gevulde fles binnen 6 maanden bedorven onder de invloed van de lucht (m.n. de zuurstof) die in de lege tweederde van de fles zit. De optimisten in het debat stellen dat whisky na opening jarenlang goed blijft, zelfs al zit er nog maar een bodempje in de fles. En dan is er ook nog het kamp(je) dat stelt dat het 'roesten' de smaak van whisky alleen maar ten goede komt.
Toen ik een handvol jaren geleden de eerste serieuze schreden zette op het whiskypad, en erachter kwam dat je voor het goede spul toch wel 2, 3, 4 of 5 maal zoveel euro's kwijt bent als voor een Famous Grousje,schrok ik behoorlijk van de bederf-en-doemscenario's. Stel dat die waar waren….
Ik vond het zeer slim van mezelf dat ik uit eigen beweging op een risicoverminderende actie kwam: gooi er, net als bij geopende wijnflessen, een vacuvin-stop op!
Onderzoek naar die stoppen wijst namelijk het volgende uit: omdat in Nederland een gemiddelde luchtdruk heerst van 1010 mbar, kun je met de vacuvin-methode een onderdruk van 850 mbar halen (afhankelijk van het weg te pompen volume). Lucht bestaat voor 78% uit stikstof en voor 20% uit zuurstof. Bij een onderdruk van 850 mbar is de luchtinhoud met (850/1010) 84% teruggebracht, en het zuurstofgehalte tot (20%*16%) 3,2%. Dat is een factor 6.25, dus dan zou de oxydatie met diezelfde factor langzamer verlopen. Ter illustratie: wanneer whisky in het slechtste geval binnen 6 maanden zou oxyderen, dan zou dat onder een vacuvin-stop 37,5 maanden, dus zeg maar 3 jaar duren. Maar die zes maanden is dan gerekend vanaf het moment dat er nog ongeveer eenderde in de fles zit. Als de vacuümstop er al van het begin af op zit, zouden we het over een verlengde houdbaarheid van vele jaren hebben.
Goed, met die mogelijk indrukwekkende houdbaarheidsverlenging in het vooruitzicht kocht ik destijds de Maasstedelijke Blokkers en Marskramers leeg aan vacuvinstoppen. De grijze kopjes op iedere fles werden het opvallend kenmerk van mijn whiskykast. Maar het debat over het vermeende whiskybederf ging natuurlijk gewoon door. (wordt vervolgd)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten