Trek je een (vacuvin)vacuum in de fles, dan, zo gaan er stemmen, zullen er aromatische stoffen uit de whisky in dat vacuum worden gezogen, wat een verlies aan 'neus' en smaak zou opleveren. Ik betwijfel of dat zo is. Open je een vacuvin-gedopte fles, dan 1. hoor je lucht erin sissen (erin, want om aan te nemen dat er overdruk in de fles is ontstaan is natuurlijk onzin), en 2. er komen je geen aroma's tegemoet. Stel dat er wel aroma's het vacuum inkomen, dan denk ik dat die weer in de whisky gedrongen worden door de explosie van lucht die bij opening naar binnen slaat. Zou er op het moment van opening toch boven de whisky een mengsel van 'buitenlucht' en uit de whisky getrokken aroma's bestaan, dan zou je dat aan de mond van de fles moeten ruiken: een extra aromatische beleving, heviger dan gebruikelijk. Die is mij nog niet opgevallen.
In het onderzoek dat er tot nu toe over het vacuvinsysteem i.v.m. wijn is gedaan, wordt dit verschijnsel ook nergens genoemd.
Wat in verband met wijn wel wordt opgemerkt, is dat het vooral bij wijn die eigenlijk 'nog even moet liggen' helemaal geen kwaad kan om een paar dagen op een geopende fles onder de eigendop of kurk te staan. De jonge wijn rijpt er sneller door af. Zou dat dan ook voor whisky gelden? En zou überhaupt whisky alleen maar rijker kunnen worden door het contact met zuurstof? Er zijn wel degelijk whiskyliefhebbers, en niet de minsten, die dit beweren. Maar zouden dan die verhalen over bedorven whisky uit de duim zijn gezogen? Of kan dat bij hele oude, doorgerijpte whisky's wel gebeuren, dat ze 'overrijp' raken?
Allemaal vragen en mogelijkheden die mij weer deden twijfelen aan de zin van mijn vacuvinsysteem. Een verdere speurtocht naar beargumenteerde zekerheid in deze kwestie leverde niets anders op dan dat er op het gebied van de relatie wijn : vacuvin (nog) geen wetenschappelijk onderbouwde resultaten zijn. Laat staan voor de relatie whisky : vacuvin. Moet ik het dan maar zelf doen? (wordt vervolgd)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten